“Son”lar, hüzünlendirir kimi insanları. Gerçekten sonlar hüzünlü müdür hep? Her bir günün bitimi, her dönemin sonu yeni bir başlangıcın habercisi olduğu gibi, sonlar yeni yolculukların başlangıçları mıdır yoksa?
Dokuz Eylül Üniversitesi Toplum Gönüllüleri Öğrenci Topluluğu olarak bir dönemin daha sonlarına yaklaşıyoruz. Bir dönemi bitirmenin yorgunluğu mu desek, ya da yeni başlangıçların tatlı bir heyecan mı desek içimizi saran bir huzur içerisindeyiz.
25 Mayıs 2008 tarihinde, Desem Bordo Salon’da kapanış panelimizi yaptık. Ralf Arditti, Özlem Ezgin ve Selahattin Dilbirliği’nin konuşmacı olarak katıldığı panelde “Toplum Gönüllüleri Vakfı’ndan, Yaşayan Kütüphane, Gençlik ve Sosyal Haklar Yaygınlaştırma eğitimlerinden ve Genç Gönüllü olmaktan” bahsettik.
Gönüllü olarak bir sivil toplum kuruluşunda çalışmak, Toplum Gönüllüsü olmak... Bu çatı altında gönüllük yapan herkesin bir serüveni var, örgütlenmemizin ise farklı, renkli bir serüveni...
Panelin ikinci yarısında, yıl içerisinde yaptığımız organizasyon, eğitim ve projeleri anlatan bir video gösterimi izledik. Videoyu izlerken, biz gençler, tüm bu etkinlikleri yaparken, kendi içimizde aştığımız bariyerleri, yıktığımız önyargılarımızı ve toplumsal barış ve dayanışmaya ne ölçüde katkı sağladığımızı düşünüyorduk.
“Neler yaptık bu yıl içerisinde. Ne kattık kendimize ekibimize, örgütlenmemize, topluma, yarına, geleceğe...”
Video gösteri sonunda ise bütün arkadaşlarımın gözlerinde aynı ışıltı vardı. Bütün bunları biz mi yapmıştık gerçekten? Hiçbirimiz süper kahramanlar değildik belki ama ekip çalışması yaparak güçlerimizi birleştirmiştik ve ortaya neler çıkarmıştık.
Panel yapmak işte tüm bunları düşünmek, kendimizi örgütlenmemizi değerlendirmek anlamına geldi bizim için belki de.
Gönüllülük dünyası gerçekten heyecan verici. Ünlü düşünür Goethe’nin dediği gibi “Düşünmek kolaydır, yapmak zordur. Dünyada en güç olan şey de düşünüleni yapmaktır.” Sanırım biz zor olanı başarmıştık ve içimizdeki bu inanç oldukça da başarmaya devam edecektik.
Yolculuğumuz devam edecek...
Belki de daha da büyüyerek ama emin adımlarla ve yine hep beraber...
Dokuz Eylül Üniversitesi Toplum Gönüllüleri Öğrenci Topluluğu olarak bir dönemin daha sonlarına yaklaşıyoruz. Bir dönemi bitirmenin yorgunluğu mu desek, ya da yeni başlangıçların tatlı bir heyecan mı desek içimizi saran bir huzur içerisindeyiz.
25 Mayıs 2008 tarihinde, Desem Bordo Salon’da kapanış panelimizi yaptık. Ralf Arditti, Özlem Ezgin ve Selahattin Dilbirliği’nin konuşmacı olarak katıldığı panelde “Toplum Gönüllüleri Vakfı’ndan, Yaşayan Kütüphane, Gençlik ve Sosyal Haklar Yaygınlaştırma eğitimlerinden ve Genç Gönüllü olmaktan” bahsettik.
Gönüllü olarak bir sivil toplum kuruluşunda çalışmak, Toplum Gönüllüsü olmak... Bu çatı altında gönüllük yapan herkesin bir serüveni var, örgütlenmemizin ise farklı, renkli bir serüveni...
Panelin ikinci yarısında, yıl içerisinde yaptığımız organizasyon, eğitim ve projeleri anlatan bir video gösterimi izledik. Videoyu izlerken, biz gençler, tüm bu etkinlikleri yaparken, kendi içimizde aştığımız bariyerleri, yıktığımız önyargılarımızı ve toplumsal barış ve dayanışmaya ne ölçüde katkı sağladığımızı düşünüyorduk.
“Neler yaptık bu yıl içerisinde. Ne kattık kendimize ekibimize, örgütlenmemize, topluma, yarına, geleceğe...”
Video gösteri sonunda ise bütün arkadaşlarımın gözlerinde aynı ışıltı vardı. Bütün bunları biz mi yapmıştık gerçekten? Hiçbirimiz süper kahramanlar değildik belki ama ekip çalışması yaparak güçlerimizi birleştirmiştik ve ortaya neler çıkarmıştık.
Panel yapmak işte tüm bunları düşünmek, kendimizi örgütlenmemizi değerlendirmek anlamına geldi bizim için belki de.
Gönüllülük dünyası gerçekten heyecan verici. Ünlü düşünür Goethe’nin dediği gibi “Düşünmek kolaydır, yapmak zordur. Dünyada en güç olan şey de düşünüleni yapmaktır.” Sanırım biz zor olanı başarmıştık ve içimizdeki bu inanç oldukça da başarmaya devam edecektik.
Yolculuğumuz devam edecek...
Belki de daha da büyüyerek ama emin adımlarla ve yine hep beraber...
Nilay KÜME
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder